Forum Kibiców Resovii Rzeszów
Resovia => Historia => Wątek zaczęty przez: A :) w Listopada 22, 2009, 12:55:54 pm
-
Nowo powstała dyscyplina rozwijana była również w Rzeszowie. Początki piłki siatkowej w Rzeszowie przypadają na lata trzydzieste. Początkowo siatkówka wchodziła do programów nauczania w rzeszowskich gimnazjach jeszcze przed wybuchem pierwszej wojny światowej. Po 1920 r. uprawiała je między innymi młodzież rzeszowska w "Sokole", "Strzelcu", "Związku Młodzieży Katolickiej", "Akademickim Pododdziale Związku Strzeleckiego" w tzw. APZS oraz Resovii. Trudno określić kiedy siatkówka trafiła pod skrzydła Resovii. Pierwsza wzmianka o siatkarzach znajduje się w kronikach Resovii pod nazwą sekcji gier sportowych z 1932 r. W tych kronikach zanotowano też nazwiska pierwszych zrzeszonych siatkarzy z Rzeszowa, do których należeli: Dynia, Woźniak, Szostek, Fital, Rząsa, Kosicki, Tabaczyński, Małodobry, Koziej, Markowski i Grzyb. Nie była to jeszcze prawdziwa sekcja w dzisiejszym znaczeniu, niemniej rozgrywano już wówczas mecze. Pierwsze zapiski o siatkarzach w prasie pochodzą z 1936 r., kiedy to reporter "Zewu Rzeszowa" opisywał turniej gier sportowych w siatkówce i koszykówce, zorganizowany 26 lipca 1936 r. w Błażowej. Do turnieju zgłosiło się 8 zespołów. Regulamin stawiał wymagania zgłoszenia odrębnych zawodników w siatkówce i koszykówce. Drużyna Rzeszowska prezentowała niezły poziom, o czym świadczą wyniki:
Eliminacje
KPW Wieliczka - Zalesie 2:0
Resovia - Model Dynów 2:1
Półfinały
Błażowianka - Strzelec Rzeszów 2:0
20 pułk ułanów - KPW Wieliczka 2:0
Błażowianka - Resovia 2:1
Finał
?Błażowianka? - 20 pułk 2:1
(http://i47.tinypic.com/saxhqw.jpg)
Pierwsza historyczna wzmianka na temat Resovii w prasie
Podczas gdy drużyna Rzeszowska rozgrywała turnieje towarzyskie głównie w najbliższej okolicy w kwietniu 1936 r. na Walnym Zebraniu PZGS zapadła decyzja by rozgrywki w ramach Mistrzostw Polski przenieść do hal. Miało to na celu wszechstronnym w tamtym latach zawodnikom umożliwienie startów w dyscyplinach uprawianych wyłącznie latem. Dlatego w 1936 r. jedyną centralną imprezą był Puchar Polski, a kolejne mistrzostwa kraju rozegrano dopiero styczniu 1937
Pierwsze halowe mistrzostwa w Warszawie miały znakomitą obsadę, na starcie stanęła rekordowa liczba 10 zespołów, w tym wszystkie liczące się w kraju. Faworytami były drużyny poprzedniego mistrza AZS i zdobywcy Pucharu Polski z 1936 r. YMCA Kraków. Pogodziła ich jednak drużyna warszawskiej Polonii, która w ścisłym finale wygrała wszystkie mecze, tracąc zaledwie jednego seta. Poloniści mieli wiele szczęścia w tym turnieju, gdyż na dobrą sprawę zostali... wyeliminowani już w grupie półfinałowej. Po rozegraniu spotkań z KPW Ognisko, Sokołem i Gryfem Toruń Polonia miała gorszy stosunek setów od Sokoła i Ogniska, a do finału awansowały tylko dwie drużyny. Okazało się jednak, że w barwach Gryfu grał zawodnik nie zgłoszony do mistrzostw, wobec czego mecz Polonia - Gryf z wyniku 2:1 zweryfikowano na 2:0, co zmieniło sytuację w tabeli. By nie krzywdzić Ogniska, w tej sytuacji zarządzono mecz barażowy, który tym razem 2:1 wygrała Polonia i awansowała do finału. Tam była już prawdziwą rewelacją. O tytule decydowały mecze z AZS i YMCA. Z akademikami Polonia rozegrała wspaniały mecz łatwo wygrywając 2:0. Z YMCA w drugim secie przegrywała 11:14, ale zdołała odrobić straty i wygrała 2:0. Jedynego seta straciła w meczu z Sokołem. W 1938 r. mistrzostwa rozegrano w hali YMCA w Łodzi, jedynej zresztą jaką posiadało w tamtych czasach to miasto. Rewelacją mistrzostw okazała się drużyna z AZS Wilno, która w finale nie dała szans rywalom i wygrała wszystkie mecze. O drugą lokatę walczyły zespoły warszawskie, tytuł wicemistrza zdobył AZS, broniąca tytułu Polonia musiała się zadowolić trzecim miejscem. Ostatnie przedwojenne mistrzostwa kraju zostały rozegrane we Lwowie. Turniej obfitował w sensacje, szybko został wyeliminowany z walki o tytuł mistrz kraju AZS Wilno, a niespodziewanie w czołówce uplasowały się drużyny prowincjonalne, do tej pory znajdujące się w głębokim cieniu. Tytuł mistrzowski zdobyła drużyna Drugiego Sokoła Lwów, wicemistrzem została Cresovia Grodno, czwarte miejsce zajął zespół Pogoni Brześć. Sokół wygrał w finale po 2:0 z Cresovią, Pogonią i CWS Warszawa.
Podczas, gdy inne drużyny rozgrywają już swoje mecze na halach, drużyna Resovii rozgrywa swoje mecze na boiskach przy okazji meczów piłki nożnej. Z wyodrębnioną sekcją występującą oficjalnie spotykamy się dopiero w 1938 r. Siatkarze Resovii brali udział w turnieju zorganizowanym w Rzeszowie i występowali w składzie: Dynia, Woźniak, Szostek, Fital, Rząsa, Kosicki, Tabaczyński, Małodobry, Koziej, Markowski i Grzyb.
(http://i46.tinypic.com/ivyc8x.jpg)
Resovia przed turniejem siatkówki [11.09.1938] na starym stadionie Resovii przy ul Krakowskiej
1 września 1939 r, wybuchła II wojna światowa . W tydzień później Niemcy wkroczyli do Rzeszowa. Rozpoczął się okres hitlerowskiej okupacji. Trwała ona dokładnie 59 miesięcy. W czasie II wojny światowej mistrzostw kraju nie rozgrywano. Okupanci rozwiązali wszystkie organizacje [w tym również sportowe i zagroził surowymi represjami w wypadku stwierdzenia jakiejkolwiek formy organizowania imprez]. W związku z tym dalszy rozwój sekcji Resovii został przerwany. Jednakże pomimo okupacji w Rzeszowie i okolicach grano w piłkę nożną i siatkówkę. Była to odpowiedź sportowców na zarządzenie mające na celu wyniszczenie narodu polskiego. W okresie okupacji spotkania konspiracyjne siatkarze rozgrywali w Rzeszowie, a także w Czudcu, Babicy, Niebylcu., Łańcucie, Przeworsku oraz na terenie żydowskiego getta z przedstawicielami "Bar-Kochby".
****************
na podstawie książki
"Resovia" ,monografia wydana na 70-lecie klubu autorstwa Lesława Grzegorczyka, Mariana Kadowa i Albina Małodobrego
(http://www.resoviacy.pl/grafika/book_grzegorczykl.jpg)