Do Nowosybirska jedziemy po to, żeby wygrać tam 3:0, co nie zmienia faktu, że mecz o awans i tak rozegra się dopiero w Rzeszowie.
Nasza ukochana drużyna w tym samym składzie osobowym potrafi się zaprezentować w dwóch wariantach:
1. wariant - perfekcyjnie grają zespół, w którym każdy indywidualnie wykonuje niemal idealnie wszystkie elementy gry na dostępnym sobie poziomie,
2. wariant - pijane dzieci we mgle, przewracające się o własne sznurówki w butach na rzepy.
Dwa powyższe warianty jesteśmy w stanie zaprezentować w jednym meczu, a nawet na przestrzeni jednego seta (chociaż to ostatnie zjawisko nie występuje nazbyt często).
Nie mam pojęcia, który wariant zaprezentujemy w Nowosybirsku.
W wariancie ze sznurówkami szczególnie obawiam się o Fabiana, który wtedy jest w stanie co najwyżej okazać na zewnątrz uśmiech, ale wewnątrz stopień jego scykania paraliżuje mu wszystkie zmysły i członki, oraz o Pitka. Bo Pitek, jak się nie wyśpi, jest w stanie usnąć zaraz po pierwszym gwizdku sędziego i to bez zawieszenia się na siatce. Pitek potrafi zawiesić się samoistnie na samym sobie.
Trochę nadziei wlał w moje serce Heniu. Tak dynamicznego Schoepsa to ja jeszcze w Resovii nie widziałem. Obawa o jego "zajechanie" okazała się bezzasadna. Gra Heniowi służy i to bardzo służy.
Dobrze byłoby, żeby Niko czasem schylił się po piłkę i czasem wyłapał ją na 9 - 10 metrze, ale chyba za dużo oczekuję jak na 1 trening przygotowawczy do tak skomplikowanych zadań.
Marzyłbym także o oglądaniu meczu przez naszego trenera i o odrobinie twórczego myślenia w trakcie meczu. Np. jeśli nie idzie w ataku - gramy parą Ivović-Buszek, a jeśli nie idzie w przyjęciu gramy parą Penczew-Lotman. I to nie wtedy, gdy już przegrywamy 8 punktami w secie.
"Pomarańczowe" ma taki sam rozmiar w Nowosybirsku i w Rzeszowie. Siatka też jest na tej samej wysokości. Bądźmy zatem uprzejmi nie walić w tę siatkę. To już lepiej strzelać w aut. Może kogoś się po drodze trafi?
Trza jeszcze pamiętać, że:
1. Ruscy nie mają po 3 metry wzrostu.
2. Ruscy nie sięgają w wyskoku czwartego metra.
3. Bombę z zagrywki jest o wiele łatwiej przyjąć niż flota lecącego w ostatni metr z szybkością 70-80 km/h.
4. Jeśli w I secie Ruskiego kilka razy położysz na parkiecie, to w kolejnych setach będzie ci łatwiej, bo Ruski ma od czasu wojska nabytą niechęć do zestawu "Padnij! Powstań!" bez wojskowej komendy.
5. Jeśli nie idzie "na siłę", warto spróbować "sposobem".
6. Historia nie zna przypadku, żeby piłka do siatkówki kogokolwiek zabiła. Ale ponieważ i tak na coś trzeba zejść z tego łez padołu, może warto być tym pierwszym i brać wszystko. W końcu i tak: żyje się raz, a potem się straszy. A bycie pierwszym straszydłem na Podpromiu (bo nie mam wątpliwości, że taka ofiara byłaby uhonorowana możliwością straszenia w naszej przebudowanej hali) to całkiem niezła fucha:
a/ nie ma nudy, zwłaszcza przy trenujących siatkarkach,
b/ można korzystać ze spożywczych automatów bez uiszczania, bo duchom się to przynależy - taka nieustanna promocja,
c/ klienci do straszenia do najgorszych nie należą.
6. (Może najważniejsze) Cierpliwość jest cnotą, a cnoty należy pielęgnować.
